Na twee grijze dagen weer thuis

We hadden maandag de wekker gezet omdat we echt om negen uur bij de Uitermeerbrug wilden zijn. Onderweg zwaaiden we naar Hans en Martjalda, (leuk!) en we vroegen ons af of ze nou altijd vroeg opstaan of speciaal voor ons al om half acht op de uitkijk stonden. Het regende een beetje, dus we bleven lekker binnen sturen.

De brêgewipper van de Uitermeerbrug was er stipt op tijd, maar hij had papieren in zijn hand (toch nog met hoofdstuk vier bezig?) en het duurde even voordat de juiste knoppen ingedrukt waren. 

Maar toen we de Lange Vechtbrug in Weesp belden kregen we steeds een melding dat het nummer niet beschikbaar was. Vreemd! Ik heb de havenmeester nog even gebeld, maar die had ook slechts dit nummer. 

Ja hoor, het zal ook eens vloeiend gaan op de Vecht. We hebben elke keer wel wat.......

Bij de wachtsteiger lag een kruiser uit Almere, en die mensen waren nogal opgefokt. Ze konden de brug ook niet bereiken natuurlijk, en lagen er al sinds gisteren te wachten. Toen was het enkel rood volgens hen. Maar ja, op vaarweginformatie.nl stond duidelijk dat de bruggen op zaterdag en zondag niet bediend werden. "ja maar we hadden enkel rood!".....

Gelukkig kwam de brêgewipster aanfietsen. Ze zei dat de accu van de telefoon leeg was, en maakte haar excuses. 

De spoorbrug opende zelfs twee minuten te vroeg, en toen ik de Groote Zeesluis in Muiden belde zei Wouter dat we maar even moesten bellen wanneer we vlak voor de Spieringbrug lagen, want wij konden lekker droog zitten in de stuurhut. Hee, hij kende ons dus nog. Trouwens, hij kwam in zijn auto, dus hij zat ook droog.

Tegen kwart voor elf voeren we de sluis uit, we zagen Almere tanken bij de jachthaven, en we voeren een grijs Markermeer op. Genoeg zicht, maar de overkant was niet te zien. En regen. En geen wind. 

In Lelystad lagen we met vrachtschip Tygo in de sluis (die te horen kreeg "dat hij met het zeiljachtje wordt geschut") en tegen 17:00 uur lagen we in de kade van Urk. Grijs en rustig Urk. Waar we wel even € 27,50 moesten betalen, dat is dus ook geen grapje meer. 

De Centrale Meldpost zei dat er 's nachts en vandaag minder zicht zou zijn, tot aan mist toe. Maar na een rustige nacht, waarin trouwens wel zo'n taxi-boot-voor-de-windmolens vertrok en kwam en nogal wat lawaai en golven maakte, vertrokken we om negen uur. 

Hartstikke grijs, motregen, een vreemd windje, we kozen voor binnen sturen. Het was rustig op het IJsselmeer, we zagen slechts een paar vrachtschepen.

Alles liep lekker, maar de brug van Spannenbrug opende zonder rood-groen of groen licht te geven. Dat is wat verwarrend, maar ze reageerden niet op de marifoon. Tja.....

We waren in de loop van de middag al thuis, en toen was het droog. Zul je altijd zien. Al veel spullen hebben we uit de boot gehaald, omdat we toch niet meer gaan varen voor we de werf op gaan.

Vanavond zijn we naar een lezing van Gerrit Hiemstra geweest, samen met Oeli en Petra. Het ging vooral over de aarde en het gebruiken van fossiele brandstof en zo. Het gaf wel wel wat stof tot nadenken en was best interessant.

Feest

We hebben heerlijk geslapen aan de rustige Vecht, en na de koffie met stroopwafels kwamen Hans en Martjalda nog even langs. Ze wilden niet aan boord komen, maar we hebben nog wel lekker gekletst.

Tegen kwart voor één stapten we op de fiets om (deze keer) erg rustig naar Hilversum te gaan. We wilden even bij de AH langs omdat de roomboter op was, en tegen 14:00 uur waren we uitgenodigd om Hidde's verjaardag te vieren. 

We hadden voor beide kindjes drie pakjes mee: de klei die ze laatst in 't museum hadden gekregen, Hidde kreeg van ons een home-made Museumkaart, waar hij erg blij mee was, en allebei kregen ze een zwembrilletje. Marit kreeg ook nog het kettinkje voor het gebreide vogeltje, dat in Drenthe was blijven liggen. 

Het was wel erg grappig dat ze keihard "Pake!" en "Beppe!" riepen toen we aankwamen. En toen ik vroeg wat er bij een verjaardag hoorde, riep Hidde luid "TAART!!!". Maar ik bedoelde kadootjes....

Geïnspireerd door onze taartjes had Anneke ook een biscuit taart gemaakt, zelfs met twee laagjes. De kindjes mochten ook hier slagroomtoefjes maken, en de taart was versierd met heel veel smarties. Lekker!

Het was erg gezellig, maar Anneke is bijna niet uit de keuken weg geweest. Nou ja, dat zijn ook keuzes natuurlijk. Toen ik grapte tegen Mariëlle dat wij het niet zo leuk vonden dat ze in Hilversum gaat wonen omdat we dan Anneke vast minder gaan zien, zei die "ja, maar ik heb straks mijn rijbewijs hè?". Dat klinkt veelbelovend.

Tegen negen uur waren we terug aan boord, en daar hebben we nog even naar Heel Holland Bakt gekeken.

Naar ons eigen plekje bij Nederhorst

Aan het eind van de ochtend zijn we in een mooi zonnetje naar "ons" plekje bij Nederhorst den Berg gevaren. Dat was slechts een half uurtje. Onderweg zwaaiden we naar Hans, die lekker een krant zat te lezen. Er lag geen aak voor 't huis, we wisten niet of de koop doorgegaan was.

De hele lange aanlegplek was leeg. Geen wonder natuurlijk, want het is nog vroeg in het seizoen. Zó vroeg waren we hier nog niet geweest. Verschillende huizen waren nu te zien, terwijl ze 's zomers achter bomen en struiken verscholen zijn.

Via de AH (waar ik 's ochtends ongesneden brood had besteld, maar dat is blijkbaar wat bijzonder hier want ze hadden het al gesneden) liepen we naar Hans. Onderweg zagen we in de verte de boot liggen. 

En ja, de Lemster Aak is er wel, maar ligt in Lemmer. Hij heet Blicksem, is matzwart en boven de stuit hoogglans zwart, is 15 jaar oud, heeft twee gastenhutten en ziet er echt fantastisch uit. 

Okee, er moet nog een boegschroef in, en nieuwe navigatie (met AIS), en misschien nog een elektrische lier voor het zeil. Dat kan altijd nog. We hebben heel gezellig gekletst, foto's gezien en ervaringen gedeeld. We schrokken van de prijs van de ligplaats in Lemmer: een zomerligplaats voor €4600! Tja, ze hebben gewoon veel geld verdiend, en daar genieten ze nu enorm van. Martjalda is wel erg ziek geweest. Jaren geleden had ze borstkanker, en nu lijdt ze aan de Ziekte van Graves.

De ziekte van Graves is een ziekte van de schildklier, waarbij het eigen afweersysteem antilichamen maakt die schildkliercellen stimuleren waardoor een te snel werkende schildklier ontstaat. Verschijnselen als uitpuiling van de ogen, ooglidzwelling en ernstig dubbelzien blijven zonder behandeling meestal bestaan, maar gelukkig kreeg Martjalda een fikse Prednison-kuur die direct aansloeg, en gaat het nu heel goed met haar.

En toen we weer terug naar de boot liepen kwamen we haar in de auto tegen. Ook al weer zo leuk!

De wind was afgenomen, en tot half acht vanavond konden we het heerlijk warm houden met waxinelichtjes en het olielampje.

Op de Vecht

Het lag lekker in Enkhuizen. De klok tingelde elk kwartier en gaf daarna met slagen de tijd aan. Om even over half vier schrokken we wakker van lawaai op het dek. Het leken wel voetstappen. We schreeuwden en renden naar buiten. In ons blootje, maar ja, we gunden ons geen tijd om iets aan te trekken.

Toen we boven kwamen, "gewapend" met de grote zaklamp die bij het bed hangt, zagen we dat een jongen van een jaar of 20-25 op de wal stapte. Via de boegspriet, want dat was onze op- en afstap. Hij bleef nog even staan. Wij schreeuwden dat -ie op moest rotten. Hij pakte zijn telefoon, zei twee keer sorry en liep weg. 

Wat zou hij gewild hebben? Hidzer denkt dat hij de fietsen wilde stelen. Maar ja, die staan verpakt in de hoezen aan dek, en je kunt van buiten niet zien of ze op slot staan. Ik denk dat hij een slaapplaats zocht. 

De volgende keer moeten we wel de telefoon mee naar buiten nemen, om foto's te kunnen maken. Daar hadden we nu niet aan gedacht.

Maar goed, de dag begon wat slecht maar was verder prima. Een mooie halve wind, het zonnetje erbij, het was wel wat fris maar daar hadden we ons op gekleed, we hadden geen uitmuntend zicht maar wel ruim voldoende, en we zeilden tot de ingang van Muiden toe. Vlak voorbij Pampus draaide de wind nog even en nam flink toe, maar dat duurde maar heel even.

De sluiswachter (die we even "wakker" gebeld hadden) vertelde dat er al een boot of zes door de sluis gegaan waren. Dat hadden we niet verwacht, we hadden niemand gezien. Hij zei ook dat  hij de Spieringbrug zou bedienen, dus we moesten even rustig aan doen. Prima!

Tegen half drie lagen we aan de palen vlakbij het Pippi Langkous Huis. De wind waaide flink, maar de zon maakte het lekker warm binnen. Hier bleven we liggen, want de Spoorbrug van Weesp draait slechts om 6 minuten voor tien en 6 minuten voor elf. 

We deden een paar spelletjes SterretjesKeezen, en verwonderden ons over het lawaai. Nou, lawaai, dat viel mee, maar er vlogen helicopters over, en vliegtuigen, we hoorden auto's en de trein, en er kwamen een paar roei-ploegen langs. 

Maar we hadden een prima nacht. Om even over negenen belde ik de brugwachter van de Spoorbrug, die was al onderweg zei hij dus dat kwam wel goed. Okee, we waren wat aan de vroege kant, maar we konden prima liggen aan het remmingwerk, met de wind in de kont dus heel relaxed op één achterlijn.

In Weesp was de boodschappensteiger bezet door een Langligger (iemand die er weken of maanden blijft liggen), en aangezien het museum pas om half twee open gaat besloten we om door te varen. De brêgewipper kwam al gauw aanfietsen dus dat ging vlot.

De brêgewipper van de Uitermeerbrug, een klein half uur verderop, wilde met ons meedenken. Maar dat ging wat apart. Ik belde hem om een opening te vragen, en vroeg ook direct of we voor maandagmorgen 09:00 uur al een opening konden reserveren. Omdat we de Spooerbrug-opening van 09:54 uur wilden halen.

Nou, dat was prima, als ik een half uurtje vantevoren even wilde bellen. Okee. Even later belde hij terug: "de Uitermeerbrug draait slechts tot 16:30 uur mevrouw!" Jaha lieverd, ik hoef ook niet 's avonds, ik wil graag 's ochtends. Oh, dat was goed.

Hij kwam aanlopen, opende de brug (er stonden al gauw ruim 20 auto's te wachten!), wenste ons een fijn weekend en zei "tot maandag!". Fijn, dat heeft hij begrepen.

Ruim een half uur later lagen we in het mini-haventje van Nigtevecht. We wilden water tanken, maar de kraan was afgesloten. Jammer, nu doen we wat rustig aan. Ach, we hebben genoeg hoor, we maken ons geen zorgen.

Na de lunch stapten we op de fiets en met een klein omweggetje fietsten we langs de westkant van het Amsterdam-Rijnkanaal naar Weesp.

Ons doel was het museum. We waren er al twee keer geweest: één keer (op een dinsdag) was het museum gesloten (een beetje vreemd op Marktdag), en één keer was er een besloten partij. 

Driemaal is scheepsrecht, dus nu lukte het ons wel. We vroegen ons op de fiets af waar dat gezegde vandaan kwam, en we hebben het gevonden. Meneer Frederik August Stoett, een taalkundige uit Leeuwarden (1863 - 1936) heeft onderzoek gedaan naar het ontstaan van spreekwoorden. 

Hij verwijst naar gebruiken in het zeewezen waaruit blijkt dat driemaal ook op zee in vele gevallen “recht” was, zoals: De schipper was verplicht 3 maaltijden aan de bemanning te geven en een gestorven zeeman wordt met een “een, twee, drie, in godsnaam” over boord gezet.

Het museum heeft zijn plek in het oude stadhuis. Een prachtig stadhuis, dat voor een groot deel leegstaat omdat Weesp sinds twee jaar bij Amsterdam hoort.
We volgden de audiotour en leerden over het stadhuis, dat vroeger een gerechtsgebouw en later een politiebureau was.

De kleine expositie over Weesper porselein was leuk, die over kunstenaars die zich geïnspireerd voelden door Weesp en de Vecht vonden we wat saai. Leuk dat de Lange Vechtbrug afgebeeld was, want daar moeten we altijd door. En de twee molens langs de Vecht hebben we ook vaak gezien.

De tijdelijke expositie "Ongekend Weesp", over verhalen van inwonders van Driemond en Weesp, was erg klein en we vonden het niet zo bijzonder.

Maar de deurklinken van de toiletten waren wel weer een foto waard.

Via de Hema, waar ik veters kocht omdat die van mij bijna doorgesleten zijn, fietsten we langs de Vecht weer terug naar de boot. Het waaide flink maar we hadden het voor het grootste deel luxe voor de wind.

Een lekkere dag dus! Morgen naar Nederhorst den Berg, dat is een klein stukje varen.

Naar Enkhuizen

Tegen negen uur hadden we de zeilen gehesen. Met vol tuig voeren we over een grijs IJsselmeer richting Enkhuizen. We hadden verwacht dat er nauwelijks wind zou staan, maar we troffen het: een aardig aan-de-winds-windje, we kregen nog een lekker gangetje ook. De wind was niet vlagerig maar wel dwarrelig. Dat was wel grappig.

Aan de overkant moesten we wel een paar slagen maken, maar dat was wel lekker. Alles in de kastjes ligt weer op zijn plek. De zon kwam er bij, het was met thermo-ondergoed en muts en handschoenen prima te doen. Pas bij Enkhuizen zagen we twee zeiljachten op de motor, verder was het stil op het water.

Tegen half twee lagen we in de haven. Eigenlijk was het overal verboden terrein voor ons. Een deel was gereserveerd (voor wie weten we nog steeds niet), aan de lange kade waren verbodspapieren, en zelfs bij de boxen stond dat je vanaf 16 oktober 2023 hier niet mocht liggen. Nou, we deden het toch maar. Een beetje onvriendelijk allemaal.

Maar goed, we lagen en stapten al gauw van boord om naar het Zuiderzee-museum te gaan. Daar hebben we ons prima vermaakt bij de expositie "Waterwijs", over het gebruik van water voor allerlei doeleinden en door de tijden heen. Nooit geweten dat je voor een kilo kaas 320 liter water nodig hebt, bijvoorbeeld. Dorstige koeien misschien? Want voor een glas melk is 180 liter water nodig.

Er was ook een tentoonstelling van depot-stukken, en daar vonden we de bedstededeuren uit IJlst, rond 1750, wel erg mooi. Een scheepstimmerman had ze voor zijn eigen besteden gemaakt, en had op de deuren het uitzicht vanuit de bestede geschilderd.

Na het museumbezoekje liepen we nog even rond in de stad, door leuke en iets minder leuke wijken en langs leuke panden.

Het was prachtig weer geworden. Ik maakte op weg naar de betaalautomaat een praatje met de Odulphus, die achter ons aan gevaren waren. Het ligt hier prima!

Weer op pad, naar Staveren

Joepie, we zijn weer onderweg. Met de Nocht. Het werd ook wel weer eens tijd, want de laatste keer was op 2 januari, toen we van Staveren terug kwamen. En nu zijn we weer naar Staveren gegaan.

Met als einddoel Nederhorst den Berg, om zondag Hidde's derde verjaardag te vieren.

Maar eerst naar Staveren dus. We hadden op ons gemakje alles ingepakt, en ook nog lekker koffie gedronken, en toen we tegen kwart voor elf vertrokken werden we uitgezwaaid door buurman Watze.

't Was niet koud, maar wel grijs. En droog, gelukkig. En erg rustig op het water. We zagen een kruiser, een Valkje, een tanker, een KNRM-boot en een PW-boot. Een vreemde combinatie, en sommige onverwacht, maar ach, we hebben vriendelijk gezwaaid.

Anneke belde nog vanuit een druilerige kinderboerderij (Hidde wilde er graag naar toe, dus ze liepen in regenpakken), ze was nieuwsgierig hoe het met Oerbeppe was.

Staveren verwelkomde ons (middels snel draaiende brug bij Warns en al vroeg openstaande sluis) met kleur: een visser had zijn spullen op de kade gelegd, en er waren vrolijke paarse en neon-oranje netten bij.

We hebben ook naar Maaike en Wietse appjes gestuurd met een update over Oerbeppe, ze vonden het fijn om te vernemen dat het aardig goed gaat.

De Coop was veranderd in een Plus-supermarkt. Op de indeling na is het volgens ons bijna hetzelfde gebleven, en dat is maar goed ook voor Staveren. Niet te veel veranderen hier, wat goed is moet je goed laten!

Vanavond keken we zelfs naar de tv. Op de laptop. Weliswaar via een hotspot van de mobiele telefoon, want dat is iets beter dan de wifi van Beleeffriesland, maar ach, we hebben GB's genoeg. Onbeperkt. Dus dat moet genoeg zijn.

Er liggen, inclusief de Odulphus, die hier woont, drie zeiljachten.

Het havengeld deden we weer in een dichtgeplakt papiertje, want de havenmeester hebben we niet gezien.

útfanhûzers, sneeuw en Mah-jongg

Afgelopen zondag werden Welmoed en Ids gebracht. Na gezellig kletsen en borrelen, en lekker eten van een Indiase curry met rijst, Naanbrood en raita, gingen Stef en Maaike redelijk vroeg weg. Expres, zodat wij het slaapritueel konden uitvoeren. 

Welmoed was vrijdag al met buikpijn uit de kinderopvang gekomen, en beide kindjes hadden twee slechte nachten gehad. Ids had zaterdag en zondag veel gespuugd en diarree gehad, dus Maaike waarschuwde ons dat we het waarschijnlijk wel zwaar zouden krijgen. Dat vertelde ze pas toen ze hier waren trouwens, maar ze weten gelukkig dat we dat wel aankunnen.

Maaike had met Atty een uitje naar Amsterdam gepland. Maandag vroeg weg, een nachtje slapen en dinsdagavond weer terug. Vandaar dit logeerpartijtje.

We hadden een goede nacht. Ids heeft tot bijna acht uur doorgeslapen, en Welmoed riep ons tegen drie uur, en wilde graag bij ons in bed. Hidzer en zij deden een "bedwissel".

Maaike appte al vroeg dat zij ook de buikgriep (of hoe heet zoiets?)  hebben. Stef voelde zich gisteren in de auto al niet lekker, en 's nachts hebben ze allebei flink overgegeven. Stef zou thuisblijven, en Maaike zou gewapend met spuugzakjes toch naar Amsterdam. H'm, dan zullen wij het binnenkort ook wel krijgen.....

Welmoed wilde trije sturtjes, en heeft met Hidzer de vogeltjes gevoerd.

We hebben veel gelezen. Onder andere het nieuwe boek "Wat Nijntje worden wil". En wat wil Welmoed later worden? Groter!

Tussen de buien door hebben we gewandeld en gefietst, bij Ranzijn bloemetjes gekocht, visjes bewonderd en ook nog gezien dat een hondje bij de kapper was.

Het armbandje dat ze maakte was leuk, en moest alle dagen gedragen worden.

Het was erg gezellig. Welmoed heeft intussen goed door dat onze Nee echt Nee is. Ze taalt niet naar filmpjes of televisie, dat is erg lekker. Beide kindjes hadden flinke diarree-luiers en wilden ook niet veel eten. Gelukkig dronken ze allebei wel goed. Welmoed heeft een flinke portie fruit gehad, dus we maakten ons geen zorgen.

We sliepen weer lekker met een bedwissel tegen half twaalf. In beide luiers bleef het pruttelen, de wasmachine moest weer draaien. 

Het had een beetje gesneeuwd, dus we maakten twee kleine sneeuwpoppen. Eentje op tafel en eentje bij het voederhuisje.

Welmoed heeft ook een eendje gemaakt, dat ging heel goed. En ze was er erg trots op!

De derde avond vielen ze wat trager in slaap. Op een gegeven moment ben ik op een krukje op de vliering gaan zitten, met beide slaapkamerdeuren open. Ik heb héél veel slaapliedjes gezongen, het was vast een grappig gezicht, haha! Ids begrijpt nu heel goed wat "lizze" betekent.

Met weer een bedwissel hebben we alle vier goed geslapen, tot bijna half negen! Welmoed wilde niet douchen, Ids wel. Nou, hij had niet veel keus natuurlijk, maar hij vond het erg lekker. Het was een leuke ochtend: Welmoed maakte een slinger van het speelgoed van Ids. 

Maaike kwam lunchen en nam daarna de kindjes weer mee. Ze had een leuk weekend gehad, maar zonder hapjes en drankjes. 

Woensdagavond leerden we de beginselen van Mah-jongg, bij Oeli en Petra. Het was erg gezellig, en hoewel hun spelregels (uit een Nederlands boekje) heel anders waren dan wij via het internet hadden geleerd, vonden we het wel erg leuk. Het heeft wel wat van Rummikub.

In de nacht van woensdag op donderdag kwam er nog een sneeuwbuitje over. We hadden weer een mooie witte wereld. Het was wat koud, en ook wat glad (zelfs op het viaduct), maar wel erg lekker.

Hidzer is donderdag in de CT-scan geweest. We zijn benieuwd wat we voor informatie krijgen. Best spannend!

Vanochtend zijn we naar de Lidl gelopen, waar doosjes magneetletters en magneetcijfers in de aanbieding waren. Vrolijke magneetjes! We hadden nog een magneetbord staan, die komt aan de binnenkant van de speelgoedkastdeur, en dan kunnen de kindjes daar lekker mee spelen. 

Petra was aan 't opruimen, en bracht ons een bak met grote kralen en een doos Ministeck. Leuk!

over kou, museum, knutselen

Maandag moest HIdzer zijn bloed laten prikken. We waren er weer vroeg bij, maar achteraf had dat niet gehoeven want hij hoefde niet nuchter te zijn. Maar toch blijkt dat beter te zijn dan dat hij iets had gegeten. 

We waren met de auto gegaan, want het was knap koud. En we moesten immers ook nog even urine inleveren bij de huisarts.

Tijdens onze koffie-pauze (ach, geef het een naam) hebben we een weekmenu opgesteld en ook nog de Franse chalets (de bouwpakketten) gesorteerd. Nu zitten alle balkjes en zo weer in de juiste dozen.

Twee keukenlades zijn opgeruimd, nu kunnen we alles weer vinden, haha! En na de lunch zijn we nog even een rondje gaan lopen, om wat aanbiedingen bij de Lidl en de Poiesz te halen. 

Oh ja, we hebben de printer weer aan de praat gekregen. Het duurde even, maar het is gelukt. Draadloos zelfs. Nu moet er nog wel een cartridge komen, want die was op of uitgedroogd.

En verdorie, 's avonds kreeg Hidzer weer een niersteenkoliek. Maar gelukkig werkte de Diclofinac-zetpil heel snel. Dus na 2 uren kou lijden was het weer over. 

We hebben de belastingdienst gebeld omdat we een vragenformulier moesten invullen over Hidzers pensioen. Er stonden een paar onduidelijke vragen op, en de belastingmeneer gaf ons goede antwoorden. Het bleek simpeler dan op het begeleidend schrijven stond, dat beaamde hij.

We zijn naar de markt gelopen voor kaas, en naar de KPN-winkel. Het hoort allemaal goed te zijn. Voor de zekerheid heeft de KPN-meneer ons TV+ kastje gereset. Mocht het nog niet goed zijn dan moeten we het kastje ruilen. Okee. Helaas, toen we thuis waren, en de boel opnieuw opgestart hadden, bleek het nog niet goed te zijn. Haperingen in het geluid, niet goed terug kunnen kijken, en af en toe zwart beeld.

Dus woensdag zijn we weer geweest, en hebben een nieuw kastje gekregen.

Bij AA Computers hebben we een cartridge gekocht, en die was nog goedkoper dan wanneer je 'm via het internet besteld. Tenminste, dan moet je er nog leveringskosten bijbetalen natuurlijk. 

Met Oeli en Petra hebben we een afspraak gemaakt om te komen Mah-jonggen. Hidzer heeft er minder zin in dan ik, dus we zien wel hoe het loopt.

Het was de hele week koud en het vroor flink, dus er zijn aardig wat mensen wezen schaatsen. Wij niet. We wilden even afwachten tot het ijs nog dikker was, maar toen dooide het donderdag al weer. 's Ochtends vroeg zagen we nog wat mensen op het ondergelopen weiland, maar we hoorden al dat het ijs rap slechter werd.

In 't park zagen we dat de runderen aardig te keer zijn gegaan met de bomen. De bast is op grote plekken compleet verdwenen. Zou zo'n boom dat overleven?

Van Nelleke kreeg ik twee DIY- pakketjes om kerstboomhangers te maken van vilt. Of ze ooit een kerstboom halen weet ik niet, maar ooit ga ik er met Marit mee aan de slag.

Gisteren zijn we gewapend met een knutselpakketje voor Marit en Hidde naar Hilversum geweest. Eerst brachten we weer een bezoekje aan het museum Beeld en Geluid.

Dat was nogal veranderd, en veel interactiever geworden. Met veel lawaai en prikkels. Vooral gericht op jongeren. We waren er wat door verrast en vinden het op het eerste gezicht minder leuk. Maar misschien moeten we er nog eens naar toe en valt het dan weer allemaal mee.

We moesten een profiel aanmaken in de te downloaden BeeldEnGeluid-App. En je interesses aangeven. Dat hebben we summier gedaan. Maar het leuke was wel dat de apparaten in het hele museum direct reageerden als onze telefoon in de buurt was. 

Bij Anneke en Jan was het weer enorm gezellig. We mochten Marit van school halen, en die stormde weer breed-lachend op ons af. Jan had vanmiddag vrij genomen, dus we hebben weer lekker bij gekletst.

Het knutselprojectje viel in goede aarde. We hadden eendjes geprint, met een tussenstuk. En stofjes en crêpepapier meegenomen, waarmee ze de eendjes versierden. Hidde gebruikte papier (met hulp van Pake), Marit koos voor stofjes. Bij mij op schoot.

Het zijn mooie kunstwerkjes geworden! En heel leuk was ook dat de kunstwerken die Marit in de herfst bij ons maakte aan de muur bij de keuken een mooi plekje hebben gevonden.

We hebben weer twee oppasmomenten "gescoord": ergens in april, dan doet Jan een coaching tijdens een WaddenTrail op de Vliegende Hollander, en Anneke doet dan de catering. En tijdens de voorjaarsvakantie in februari omdat ze met de Amigo aan de slag gaan. Joepie! 

's Avonds waren we onder de indruk van de NPO2 documentaire "de aarde beeft", dat over Groningen ging. Er volgen nog 3 afleveringen, we verheugen ons er al op.

Vandaag liepen we langs de gesloten Dorcas (helaas slechts op de eerste zaterdag van de maand geopend, en natuurlijk op woensdag t/m vrijdag), en kochten bij de Action wasknijpers, crêpepapier in mooie kleuren en wiebeloogjes. 

Oh, en vanavond was de show-avond van de Fryske Hinkstekeuring. Dat was indrukwekkend mooi!

En morgen? Morgen komen Welmoed en Ids logeren. Weer een kadootje!